Çocuğa karşı gösterilen olumsuz tutum veya gereksiz engellemeler, çocukta saldırganlığın oluşmasına veya saldırganlık dürtüsünün beslenerek güçlenmesine neden olabilir. Bazen de bu dürtü çocuğun kendi kendine yönelir (çocuğun kendi kendini yaralaması, öfke nöbetleri, saç koparma gibi uyum bozuklukları, başını duvara veya yere vurma gibi). Dışa dönük saldırganlıkta yemekleri dökme, bebekleri dövme, oyuncakları kırma, kağıtları yırtma, küfür etme, tepinme, ısırma gibi belirtiler sık görülebilir. Saldırgan çocuk, psikolojik durumu nedeniyle, yaşıtları ve genel olarak çevresiyle uyumlu ilişkiler kuramayan çocuktur. Genellikle aşırı geçimsiz, ilişkileri gergin ve sürtüşmelidir. Öfkesini yenemez, hep kendini haklı çıkarmak eğilimindedir. Cezalardan etkilenmez veya bir süre etkilenmiş olur.

Nedenleri ve Tedavisi:

Saldırgan davranışlar sosyalleşme sürecini olumsuz etkileyen davranışlardır. Saldırgan davranışların pekişmesi ve devamlı kullanılması sonucu bir karakter özelliği niteliğini kazanabilir. Ciddi uyum ve davranış bozukluklarında görülen saldırganlık sıklıkla, zeka geriliğinin veya psikolojik bir reaksiyonun bir semptomu olabilir. Saldırganlığın tedavisinde esas amaç, çocuğun büyümesi ve gelişmesiyle birlikte saldırganlığını, toplumsallaşmanın kurallarıyla bağdaşır şekilde yararlı uğraş alanlarına dönüştürmek ve çocuğun uyumlu davranışlara yönelmesini sağlamaktır (Spora ve yarışmalara yönlendirme gibi). (http://okulpdr.sitemynet.com).